بیشترین نیاز درختان پسته به کلسیم در مرحله تشکیل پوسته استخوانی در
بهار و قبل از شروع مغز بستن می باشد. با توجه به اینکه کلسیم در اوایل دوره
رشد بوسیله تعرق در آوندهای چوبی به طرف اندام های هوایی درخت پسته
حرکت می کند و از طرفی چون انتقال مجدد آن از طریق آوند آبکش صورت
نمی گیرد لذا در اوایل دوره رشد که مصادف با تشکیل شدن پوسته استخوانی
پسته است، درخت در معرض کمبود کلسیم می باشد که این کمبود کلسیم باعث
شیوع بیماری لکه استخوانی می گردد. همچنین لبه برگهای جوان به طرف بالا بر
می گردد. لذا در این دوره زمانی بایستی از کودهای حاوی کلسیم استفاده نمود.
معمولا کودهای کلسیمی از منابع نیترات کلسیم، کلات کلسیم و آمینوکلات
کلسیم تامین می گردد. در این میان مصرف آمینوکلات کلسیم به علت سرعت
جذب بالاتر به صورت محلولپاشی توصیه می گردد. مشاهده شده که برخی از
باغداران از نیترات کلسیم در آب آبیاری استفاده می نمایند که این از لحاظ
علمی صحیح نمی باشد. چرا که در خاک های کشور ما کلسیم به مقدار کافی
وجود دارد ولیکن بنا به دلایلی مانند شوری و در نتیجه رقابت بین سدیم و
کلسیم در جذب توسط ریشه، کلسیم موجود در خاک قابل جذب نمی باشد و در
نتیجه گیاه در معرض کمبود کلسیم قرار می گیرد.
چنانچه کلسیم از طریق منابع کودی مانند نیترات کلسیم در خاک مصرف گردد
بازهم به دلیل آشنا یی با عملیا ت کا شت و داشت با غا ت پسته محدودیت
شوری قابل جذب نمی باشد، لذا بایستی کودهای کلسیمی محلولپاشی گردند که
کودهای از منبع آمینوکلات بخاطر قدرت جذب بالاتر توصیه می گردند.
نکته مهم تر زمان محلولپاشی می باشد. بهترین زمان جهت محلولپاشی از
مرحله ارزنی شدن به بعد می باشد که بایستی کودهای حاوی کلسیم بر روی
میوه ها پاشیده شوند. چرا که کلسیم موجود در برگ به علت تحرک پائین
کلسیم قابل انتقال به میوه نمی باشد و مقدار کلسیمی که بر روی میوه پاشیده
می گردد در تشکیل پوسته استخوانی دخالت دارد. بنابراین توصیه می گردد
کود آمینو کلات کلسیم با غلظت ۵/ ۱ در هزار در ۳ مرحله به فاصله ۱۵ روز
یکبار بعد از ارزنی شدن میوه ها محلولپاشی گردد.
