عنصر پتاسیم بعنوان یکی از عناصر پر مصرف نقش مهمی در افزایش عملکرد
درختان پسته دارد. پتاسیم بویژه در سال های آور بایستی مصرف گردد. بررسی
ها مشخص نموده اند در درختان پسته بعد از نیتروژن بیشترین مقدار عنصری
که سالانه از خاک برداشت می گردد پتاسیم می باشد. و بیشترین مقدار جذب
پتاسیم اساسا در مرحله پر شدن مغز اتفاق می افتد.همچنین مشخص شده که
در سال های آور پتاسیم جذب شده مستقیما در پر شدن مغز به مصرف می
رسند ولی در سالهای ناآور پتاسیم جذب شده از ریشه در سایر اندام ها ذخیره
می شود. به همین دلیل است که غلظت پتاسیم برگها در سال آور کمتر از سال نا
آور است. مطالعات نشان داده که جذب پتاسیم در سالهای آور در بازه زمانی پر
شدن مغز بیش از دو برابر میزان جذب پتاسیم در سالهای نا آور است. کوددهی
پتاسیمی مناسب درختان پسته کلید بازدهی و افزایش عملکرد در باغات پسته
است. بررسی ها نشان داده که بیشترین میزان پتاسیم برگ در مرداد و شهریور
هر سال مقارن با به مغز رفتن یا پرشدن دانه ها در برگ مشاهده می شود.
بنابراین در این دوره زمانی حساس نباید درخت از نظرپتاسیم کمبودی داشته
باشد. مشخص شده که در درختان پسته میزان جذب پتاسیم از خاک در پائین
ترین آشنا یی با عملیا ت کا شت و داشت با غا ت پسته سطح خود قرار دارد.
غلظت پتاسیم در برگ های پسته در بهار زیر یک درصد می باشد. این غلظت در
طی رشد و توسعه میوه به صورت شگفت انگیزی به خصوص در ماه های تیر تا
شهریور افزایش می یابد. در نهایت در زمان بلوغ و پایان تشکیل پوست و مغز و
اتمام دوره رشد یعنی تقریبا در شهریور، ماکزیمم جذب پتاسیم از ریشه های
پسته را خواهیم داشت. غلظت پتاسیم در برگها در مهر ماه یعنی دوره پس از
برداشت به طور ناگهانی کاهش پیدا می کند، بنابراین نیازی به کاربرد کود پتاسه
نمی باشد. کوددهی با کودهای پتاسیمی موجب افزایش مقاومت درختان پسته
به تنش های مختلف شامل تنش های شوری، خشکی و سرمازدگی و همچنین
افزایش مقاومت در برابر آفات و بیماری های مختلف خواهد شد. اگر پتاسیم
کافی در اختیار ریشه درختان قرار گیرد تعداد خوشه ها و دانه ها و همچنین
درصد خندانی و وزن خشک دانه در پسته افزایش چشمگیری خواهد داشت.
کمبود پتاسیم در غالب باغات پسته مشاهده می گردد و علامت اصلی آن
سوختگی حاشیه برگها است. از پیامد های دیگر کمبود پتاسیم حساسیت به
آفتابسوختگی و کاهش درجه خندانی میوه های رسیده است. برخی کمبود
پتاسیم را با تنش شوری اشتباه می گیرند .
وجه تمایز آن دو این است که در تنش شوری نکروزه شدن حاشیه برگها وجود
ندارد. پتاسیم می تواند از طریق منابع کود پتاسیمی مانند سولفات پتاسیم به
صورت چالکود، سولو پتاس به صورت مصرف در آب آبیاری و محلولپاشی و
نیترات پتاسیم به صورت محلولپاشی و آب آبیاری مصرف گردد. معمولا در
باغات پسته به دلیل نیاز بالای درختان در مرحله مغز بستن، حدود ۸۰ تا ۱۰۰
کیلوگرم از سولو پتاس در ۲ قسط در آب آبیاری مصرف می گردد، در عین
حال بهتر است در شرایط شور از کود نیترات پتاسیم در ۲ تا ۳ مرحله به صورت
محلولپاشی در مرحله مغز بستن با غلظت ۳ تا ۴ در هزار استفاده شود. البته
استفاده از کودهای سولوپتاس و نیترات پتاسیم بستگی به ذخیره پتاس گیاه و
استفاده از کود سولفات پتاسیم به صورت چالکود دارد. در خاک های با بافت
سنگین مقادیر بالاتری از کود های پتاسه به دلیل جذب بالاتر پتاس در لایه های
خاک استفاده می گردد.
