پوکی نیز یکی دیگر از مشکلات فیزیولوژیکی پسته به شمار می آید. پژوهش ها
نشان می دهند که تولید میوه های پوک ممکن است به دلیل مشکلات گرده
افشانی و لقاح، شرایط نامساعد محیطی و همچنین تنش های تغذیه ای، شوری
و خشکی رخ دهد. این عوامل می توانند سبب اختال در توزیع نامناسب
کربوهیدرات ها و تنظیم کننده های رشد شده و تولید میوه های پوک را افزایش
دهند. عدم وجود گرده کافی که ناشی از کمبود درخت نر می باشد، مهمترین
عامل پوکی پسته بوده و باید به ازای هر ۱۰ الی ۱۵ درخت ماده یک درخت نر در
باغ وجود داشته باشد. در صورت کمبود درخت نر حتماً گرده افشانی مصنوعی
انجام دهید. دهقانی شورکی و سجلی ( ۱۹۹۴) دریافتند که نسبت بالایی از میوه
های پوک از گل های گرده افشانی نشده و یا آنهایی آشنا یی با عملیا ت کا شت و
داشت با غا ت پسته که در اواخر دوره پذیرش کلاله گرده افشانی شده اند،
حاصل می شوند که در نتیجه هر دو نوع پارتنوکارپی رویشی و تحریکی است.
این نتایج نقش بارز پارتنوکارپی را در پوکی پسته نشان می دهد. همچنین
گزارش شده است که بارندگی در زمان گرده افشانی پسته به دلیل کاهش گرده
افشانی موثر، به افزایش پوکی ناشی از پارتنوکارپی منجر شده است. به طور
کلی، عدم تلقیح یا تلقیح ناقص، ناسازگاری گرده و مادگی، گرده افشانی در زمان
نامناسب یا گرده افشانی گل ماده مسن ، رشد ناکافی لوله گرده به دلیل کمبودهای
تغذیه ای یا شرایط نامناسب دمایی محیط، اثرات کمبود مواد غذایی به ویژه
عناصر کلسیم و بر، و شرایط نامناسب محیطی می تواند به پوکی پارتنوکارپی
منجر شود. کمبود عنصر بر در مرحله گرده افشانی تا بستن میوه نقش چشم
گیری در بروز پوکی در پسته کاری های تجاری دارد. عدم رسیدگی و توجه کامل
به درختان از جمله آبیاری کم و نامنظم، تغذیه نامناسب، عدم هرس درختان و
غلبه آفات مکنده بویژه پسیل در باغ، باعث پر نشدن مغز پسته و یا ریزش جوانه
های سال بعد می شود. پوکی در دو مرحله پیش می آید. مرحله اول در زمان
گلدهی در فروردین ماه به علت کمبود عناصر غذایی بویژه بُر می باشد. این
عنصر بر روی جوانه زنی دانه گرده و افزایش رشد لوله گرده نقش اساسی دارد
و کمبود آن باعث کاهش تلقیح و باروری می گردد. چنانچه مقدار بُر به کمتر از
۱۲۰ میلی گرم بر لیتربرسد، عارضه پوکی رخ می دهد. مرحله دوم در مرحله پر
شدن مغز که در تیر ماه می باشد، روی می دهد. کمبود ذخایر هیدرات های کربن
و عناصر غذایی نیز منجر به بروز پوکی می گردد. خندانی پسته در ارتباط با
مشکل ناخندانی در پسته، مشخص شده است که نوع گرده، باردهی زیاد، زمان
نامناسب برداشت و تنش های آبیاری و تغذیه ای می تواند در بروز این پدیده
نقش داشته باشند. اگر چه درصد ناخندانی در سال های مختلف و در باغات
مختلف متفاوت است، اما نشان داده شده است که تا حدود ۲۰ درصد محصول
را می تواند تحت تأثیر قرار دهد. آبیاری ناکافی از اواخر مرداد تا اواسط
شهریور به طور معنی داری خندانی را کاهش می دهد. ضمناً آشنا یی با عملیا ت
کا شت و داشت با غا ت پسته ۳۹ از اواخر اردیبهشت تا اوایل تیر در صورت کم
کردن میزان آبیاری، خندانی افزایش پیدا می کند. تیمارهای شیمیایی و
هورمونی، شرایط تغذیه ای و محیطی و منابع گرده که رشد و نمو میوه و به
خصوص دانه مغز را تحت تاثیر قرار می دهند، می توانند وقوع و میزان
شکوفایی طولی آندوکارپ را تحت تاثیر قرار دهند. با توجه به اینکه پس از
اتمام رشد و نمو مغز، با گذشت زمان چه در باغ و چه در انبار میزان شکوفایی
پوسته افزایش می یابد. بنابراین خشک شدن آندوکارپ می تواند عامل ثانویه و
تکمیل کننده شکوفایی طولی باشد.
