با فرا رسیدن فصل پاییز رشد درختان خزان دار متوقف می شود. برگ های آن ها می ریزد و در برابر سرمای زمستان مقاومت می شوند. جزئیات مربوط به چگونگی انجام این پدیده روشن شده است ولی مطالعات اخیر نشان داده است که محرک ها و بازدارنده ها رشد نقش مهمی را در این پدیده بازی میکنند. تحقیقات اخیر نشان داده است که از تنظیم کننده های رشد گیاهی, اسید آبسیزیک که یک هورمون بازدارنده گیاهی است با کوتاه شدن طول روز در اوایل پاییز به مقدار زیادی در برگها ساخته می شود. فرمان ساخته شدن و تجمع این هورمون بازدارنده رشد گیاهی در برگ ها توسط فیتوکروم که یکی رنگیزه گیاهی است و با کوتاه شدن طول روز از یک فرم به فرم دیگر تغییر می‌یابد صادر می‌شود. پس از افزایش میزان اسید آبسیزیک میزان محرکهای رشد ای ازجمله جیبرلین در برگ ها کاهش می یابد. به دنبال آن تنفس در گیاه کاهش یافته وگیاه به تدریج به خواب رفته یا به عبارت دیگر گیاه وارد مرحله رکود می‌شود. در زمستان گیاه در مرحله رکود قرار دارد که در این شرایط حتی با قرار گرفتن در یک محیط مناسب رشد و نمو نمی‌کنند و در اصطلاح گیاه وارد استراحت شده است.
در پایان زمستان اگرچه روزها بلند می‌شوند ولیکن بیدار شدن گیاه و شروع مرحله رشد دیگر توسط فیتوکروم انجام نمی شود چرا که این رنگیزه گیاهی فقط قادر است در روزهای کوتاه تغییر حالت دهد و با این تغییر به گیاه دستور می دهد که با ترشح بازدارنده های رشد گیاه را وارد رکود کنند, در حالی که استراحت در گیاه به طور طبیعی بوسیله سرمای زمستان شکسته می شود که مقدار سرمایه مورد نیاز به گونه و رقم گیاهی بستگی دارد.
اثرات نامطلوب عدم تامین نیاز سرمایی درختان پسته:
درختان پسته ای که سرمایه لازم را دریافت نکرده اند, رشد برگچه ها کامل نبوده و برگها دارای تعداد کمتری برگچه هستند و گاهی عادت میوه دهی تغییر می کند. بدین صورت که میوه ها به صورت انتهایی روی شاخه های سال جاری تشکیل می شوند, در حالی که در حالت طبیعی به صورت جانبی روی شاخه یک ساله تشکیل می شوند این پدیده بیشتر در قسمت‌های جنوبی درخت اتفاق می افتد. در این حالت ممکن است گلهایی تنها در کنار جوانه برگ ظاهر شوند که مجبور خواهند بود به صورت بکرباری رشد کنند. با تغییر در سیستم میوه دهی, میوه هایی که باید به طور معمول طی دو سال آماده تولید می‌شدند در یک سال تولید می‌شود که نا مطلوب است از طرفی چون جوانه انتهایی, گل می باشد, بنابراین جوانه رویشی برای گسترش شاخه های جدید در سال آینده وجود ندارد و در نهایت منجر به مرگ سرشاخه ها خواهد شد. همچنین در صورت عدم تامین به موقع نیاز سرما شکفتن جوانه ها با تاخیر صورت گرفته و تولید گرده در بیشتر گل آذین ها به شدت پایین می آید. همچنین اگر گل آذین ها ممکن است عقیم بوده و ریزش کند. جوانه های گل ماده نیز از نظر ظاهری ضعیف و پایداری آنها روی شاخه کم است و حتی اگر با گرده مناسب نیز تلقیح شوند ریزش کرده و در نتیجه تشکیل میوه و عملکرد به شدت کم خواهد شد.
به طور خلاصه اثرات عدم تامین نیاز سرما در پسته به شرح زیر خواهد بود:
-کاهش رشد میانگره
-کاهش وزن تر و خشک برگ
-کاهش تولید گرده
-تاخیر در گلدهی و برگ دهی
-تولید گل به صورت جانبی و انتهایی بر روی شاخه های فصل جاری
-کاهش تعداد برگچه و کاهش سطح برگ
-افزایش درصد برگ های غیر طبیعی
-ریزش زیاد جوانه ها
-تشکیل میوه کم خطا در سال پرمحصول
