نتایج حاصل از تجزیه حدود ۱۴۰۰ حلقه چاه در محدوده شهرستان رفسنجان
نشان می دهد كه در اكثر موارد نسبت كلسیم به منیزیم كمتر از یك می باشد.
این در حالی است كه بهترین نسبت كلسیم به منیزیم نسبت چهار به یك است.
كاتیون منیزیم با كاتیونهای كلسیم و پتاسیم اثر متقابل منفی(آنتاگونیستی)دارد
. یعنی چنانچه مقدار یكی از این عناصر در محلول خاك افزایش یابد جذب دو
عنصر دیگر كاهش می یابد. در اكثر باغات پسته نسبت كلسیم به منیزیم در
محلول خاك به حدی پایین است كه زیادی منیزیم، جذب كلسیم را محدود كرده
است. پیدایش عارضه لكه پوست استخوانی پسته احتمالاً در رابطه با همین
مسأله می باشد. مقدار كلسیم مورد نیاز برای تشكیل پوسته استخوانی میوه
پسته خیلی زیادتر از مقدارلازم برای رشد برگ و سایر اندام های گیاه است،
علیرغم اینكه ماده مادری اكثر خاكهای ما آهكی بوده و مقدار مطلق كلسیم در
محلول خاك كافی و حتی بالاتر از حد مورد نیاز است، زیادی منیزیم، محل های
جذب كلسیم بر روی سطح ریشه را اشغال كرده و مانع از جذب كلسیم توسط
ریشه می شود.
منیزیم زیاد به طور مستقیم نیز، رشد و نمو درخت را تحت تأثیر سوء خود قرار
می دهد. برای نشان دادن اندازه خطر منیزیم در آب آبیاری از شاخصی به نام
شاخص خطر منیزیم استفاده می شود. این شاخص از رابطه زیر بدست می آید:
Mg haz= Ca / Ca + Mg
در این رابطه . Mg haz شاخص خطر منیزیم، Mg و Ca به ترتیب مقدار منیزیم
و كلسیم بر حسب میلی اكی والان بر لیتردر محلول خاك است. چنانچه این
شاخص بیشتر از ۵۰ شود، استفاده از این آب بتدریج برخی خصوصیات
فیزیكی خاك از قبیل تهویه و نفوذپذیری را تحت آشنا یی با عملیا ت کا شت و
داشت با غا ت پسته تأثیر سوء قرار می دهد.
استفاده از گچ بعنوان منبع در دسترس كلسیم موجب بالا رفتن و اصلاح نسبت
كلسیم به منیزیم می شود.مشكل بر هم خوردن نسبت كلسیم به منیزیم درخیلی
از باغات پسته دیده می شود.