غالب مواد معدنی نظر اکسیدها، کربنات ها و سولفیدها برای گیاه قابل جذب
نیستند و سولفات ها هم قابلیت جذب محدودی دارند. نقش اسید هیومیک
خاک از یک طرف انحال و جذب عناصر نا محلول از خاک و از طرف دیگر حفظ
و نگهداری این عناصر در خود و انتقال آن در زمان مناسب به ریشه گیاه است.
اسید هیومیک با بهبود تولید قند، پروتئین و ویتامین در گیاه و نیز تاثیر مثبتی
که بر جنبه های مختلف فتوسنتز دارد محتوای غذایی محصولات کشاورزی را
افزایش می دهد. اسید هیومیک پایداری بی نظیری در خاک دارد.
میکروارگانیزم های مفید خاک میتوانند اسید هیومیک را بعنوان منبع انرژی
مورد استفاده قرار دهند. هیومیک ها پیش از این که کود باشند، اصاح کننده
خاک هستند. به این معنی که پلیمرهای هیومیک اسید شبیه یک چسب ارگانیک
عمل می کنند و ذرات مواد معدنی خاک را به هم می چسبانند.
میکروگرانول های تشکیل شده نیز با کمک همین چسب به هم پیوند شده
گرانول های درشت تری ایجاد می کنند. وقتی این گرانول ها در کنار هم
قراربگیرند در بین خود فضای خالی ایجاد می کنند که به نفوذ بیشتر هوا، آب و
ریشه کمک می کنند، همچنین فضای مناسبی برای موجودات ریز اعم از
میکروسکپی و ماکروسکپی ایجاد می کنند. مصرف اسید هیومیک در خاک های
رسی موجب کاهش تثبیت پتاسیم و افزایش جذب پتاسیم می گردد.
در باغات پسته توصیه می گردد ۳ تا ۴ نوبت و در هر نوبت ۵ لیتر اسید
هیومیک در هکتار همراه آب آبیاری مصرف گردد. حداکثر مصرف اسید هیومیک
در باغات پسته ۲۰ تا ۲۴ لیتر در هکتار و آن هم با نظر کارشناسان است. مصرف
بیش از حد آن نه تنها مثبت نیست بلکه با برخی از عناصر کلیدی در درختان
پسته مانند کلسیم می تواند تشکیل باند و کمپلکس هایی مانند هیومات کلسیم
ایجاد نماید و کلسیم را از دسترس درختان خارج نماید.
