-۱ ابتدا کانالهایی به عمق ۱۲۰ سانتی متر و عرض ۱۰۰ سانتی متر با طول
دلخواه حفر می شود.
۲ کف کانال ها شاخه های خشکیده درختان، کلش گندم و جو، علف های هرز و
ضایعاتمزرعه ریخته می شود .
۳- ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار اوره روی ضایعات آلی کف کانال پاشیده می شود.
زیرا همانطور که می دانیم میکروارگانیسم های خاک جهت تجزیه کاه و کلش و
تبدیل آن به مواد آلی به ازت نیازمند هستند. البته چون بعد از ریختن خاک روی
توده، شرایط بی هوازی ایجاد می شود و تجزیه مواد آلی بسیار کند صورت می
گیرد، بهتر است از کمپوست آماده شده از ضایعات آلی در کف کانال ها استفاده
شود.
۴- کود حیوانی به میزان ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن در هکتار مصرف گردد که می تواند
درصد ماده آلی را افزایش دهد. به ازای هر ۱۰ تن کود حیوانی، معادل ۶۰۰ الی
۱۰۰۰ کیلوگرم در هر سال هوموس بدست می آید . سپس مخلوطی از کودهای
ماکرو، شامل: ۳۰۰ کیلوگرم کود فسفاته، ۶۰۰کیلوگرم کود پتاسه همراه با ۴۰۰ تا
۱۰۰۰ کیلوگرم گوگرد کشاورزی در هر هکتار مصرف می شود . البته بهتر است
مصرف این کودها بر اساس آزمون خاک باشد، چرا که ممکن است خاکی اصاً
نیاز به کودهای فسفره یا پتاسیمی نداشته باشد برای برآورد دقیق انواع
کودهای شیمیایی، لازم است خاک محل احداث باغ حداقل تا عمق ۸۰ سانتی
متری تجزیه شود و کودهای مورد نیاز برای یک دوره حداقل ۳ تا ۵ ساله
محاسبه گردد. در نهایت بر روی کانال پر شده، نهر کم عمقی زده می شود و
آبیاری ثقلی به صورت غرقابی انجام می گیرد در نهایت بعد از نشست زمین
و پرکردن جوی های نشست کرده با خاک کنار کانال، زمین تسطیح کامل و
اساسی شده و چاله های نهال ها حفر می گردد. در سال های بعد افزودن
کودهای شیمیایی متحرک و غیرمتحرک به صورت شیارکود با توجه به عمق
نفوذ ریشه ها صورت می گیرد. در باغاتی که عمق نفوذ ریشه ها حدود ۸۰
سانتی متر می باشد، کوددهی با شیارکود در عمق ۴۰ – ۳۰ سانتی متری صحیح
به نظر نمی رسد. در مورد کودهای ازته بهتر است کلاً به صورت سرک مصرف
گردد.
